Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
عَنِ السَّائِبِ بْنِ يَزِيدَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ قَالَ: كُنْتُ قَائِمًا فِي الْمَسْجِدِ فَحَصَبَنِي رَجُلٌ، فَنَظَرْتُ فَإِذَا عُمَرُ بْنُ الْخَطَّابِ، فَقَالَ: اذْهَبْ فَأْتِنِي بِهَذَيْنِ، فَجِئْتُهُ بِهِمَا، قَالَ: مَنْ أَنْتُمَا - أَوْ مِنْ أَيْنَ أَنْتُمَا -؟ قَالَا: مِنْ أَهْلِ الطَّائِفِ. قَالَ: لَوْ كُنْتُمَا مِنْ أَهْلِ الْبَلَدِ لَأَوْجَعْتُكُمَا، تَرْفَعَانِ أَصْوَاتَكُمَا فِي مَسْجِدِ رَسُولِ اللهِ ﷺ. رَوَاهُ الْبُخَارِيُّ.
Соиб ибн Язийд розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Масжидда турган эдим, бир киши менга майда тош отиб қолди. Қарасам, Умар ибн Хаттоб экан. У: «Бор, анави иккаласини олдимга бошлаб кел», – деди. Мен икковини бошлаб келдим. «Сизлар кимсизлар?» (ёки «Сизлар қаерликсизлар?») – деди. «Тоифликмиз», – дейишди. «Агар шу шаҳар аҳлидан бўлганингизда, таъзирларингни берардим. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг масжидларида овозингизни кўтарасизлар-а!» – деди».
Бухорий ривоят қилган.