Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Маймун ибн Меҳрон айтади: «Бир роҳиб Умар ибн Абдулазизнинг олдига кирди. Умар ибн Абдулазиз ундан: «Нима учун тинмай йиғлаяпсан?» деб сўради. «Эй мўминларнинг амири, мен шундай одамларни кўрганманки, улар учун диндан афзалроқ нарса йўқ эди. Бугун эса одамлар учун дунёдан афзалроқ нарса йўқ. Билдимки, бугун художўй одам учун ҳам, фожир одам учун ҳам ўлим яхши экан», деди. У чиқиб кетгач, Умар ибн Абдулазиз: «Рост айтдинг, эй роҳиб Абу Айюб», деди».
«Солиҳлар гулшани» китобидан