Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Икки аёл сафарга чиқди. Икковининг ҳам ёш боласи бор эди. Йўлда уларга бўри ҳужум қилиб, болаларнинг бирини еб қўйди. Икки аёл омон қолган битта болани талашиб қолишди. Иккиси ҳам «Бола меники», деб даъво қилиб, Довуд алайҳиссаломга боришди. Довуд алайҳиссалом бўлган воқеани эшитиб, болани икки аёлнинг ёши каттасиники деб ҳукм қилди. Улар бу ҳукмдан норози бўлиб, Сулаймон алайҳиссаломнинг олдига боришди. Сулаймон алайҳиссалом бўлган воқеани эшитгач, «Пичоқ олиб келинглар. Болани иккига бўлиб, икковингизга бўлиб бераман», деди. Шунда ёш аёл жон ҳолатда: «Йўқ! Ундай қилманг! Майли, мен даъвоимдан кечдим», деди. Сулаймон алайҳиссалом унга: «Болани ол, бу сенинг боланг экан», деб ҳукм чиқарди.
«Солиҳлар гулшани» китобидан