Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Кўп вақтдан буён келмай юрган Асмаъий бир куни Ҳорун ар-Рашиднинг ҳузурига кирди. Ҳорун унга: «Ёнимдан кетганингдан кейин аҳволинг қалай бўлди?» деди. У «Ер менга юмшоқ бўлмади», деди. Ҳорун табассум қилди. Одамлар чиқиб кетгач, «Ер менга юмшоқ бўлмади деганинг нимаси?» деди. У «Ер менга ўрнашмади», деди. Ҳорун унга: «Яхши, лекин одамлар орасида мен тушунадиган нарсаларни айтишинг керак. Кейин ўзим ёлғиз қолганимда менга ўргатасан. Султонга тушунмаслик ярашмайди. Сукут қилсам, жавоб бермаганимни кўриб, одамлар тушунмаганимни билиб қолишади. Нотўғри жавоб берсам, атрофимдагилар нима деганингни тушунмаганимни билиб олишади», деди.
Асмаъий: «Ўша куни Ҳорун ар-Рашид унга ўргатганимдан ҳам кўп нарсани менга ўргатди», деди.
«Солиҳлар гулшани» китобидан