Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Умар ибн Хаттоб розияллоҳу анҳуга Кисронинг хазиналари олиб келинди. Абдуллоҳ ибн Арқам: «Эй мўминларнинг амири, буларни байтулмолга қўшиб, тақсимламайсизми?» деди. Умар ибн Хаттоб розияллоҳу анҳу: «Бу хазиналарга байтулмол шифтининг соясини ҳам туширмасдан, уларни сарфлаб юбораман», деди ва уларни масжид биноси олдига қўйишни буюрди. Кечаси билан уни қўриқлаб чиқишди. Эртаси куни эрталаб у хазиналарни олиб келишни буюрди. Хазиналарни очишса, кўзларни қамаштирадиган оқу қизил рангли дур-жавоҳирлар экан. Умар ибн Хаттоб розияллоҳу анҳу уларни кўриб, йиғлаб юборди. Бир киши: «Эй мўминларнинг амири, нега йиғлаяпсиз? Ахир бугун шукр қилинадиган, хурсансандчилик қилинадиган кун-ку?» деган эди, Умар ибн Хаттоб розияллоҳу анҳу: «Аллоҳга қасамки, бу нарсалар қайси қавмга берилган бўлса, албатта уларнинг ўртасига адоват солиб келган», дедилар.
«Солиҳлар гулшани» китобидан