Солиҳларга ҳурмат
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Маймун ибн Меҳрон ҳикоя қилади: «Абдулмалик ибн Марвон Мадинага келди. Эрталаб уйғонгач, қоровулига: «Масжидга кириб қара, кимдир бор бўлса, у билан суҳбатлашаман», деди. Қоровул бориб қараса, масжидда Саъид ибн Мусайябдан бошқа ҳеч ким йўқ экан. Қоровул уни қўли билан ишора қилиб чақирди. Саъид қимирламади. Қоровул унинг олдига бориб, шундай деди:
– Сенга ишора қилганимни кўрмадингми?
– Гапир, нима ишинг бор?
– Мўминларнинг амири уйғонди. Менга: «Масжидга кириб қара, кимдир бор бўлса, у билан суҳбатлашаман», деди.
– Мен унинг суҳбатдоши эмасман.
Қоровул чиқиб, халифага: «Масжидда фақат битта чол бор экан. Унга ишора қилсам, турмади. Олдига бориб, мени мўминларнинг амири: «Масжидга кириб қара, кимдир бор бўлса, у билан суҳбатлашаман», деб жўнатди», дедим. У бўлса: «Мен мўминлар амирининг суҳбатдоши эмасман», деди. Шунда Абдулмалик ибн Марвон: «У Саъид ибн Мусайяб экан. Уни тек қўй», деди».
«Солиҳлар гулшани» китобидан
© islom.uz 2003-2024.
Барча ҳуқуқлар ҳимояланган. Сайтдан маълумот олинганда манба кўрсатилиши шарт.
Email: admin@islom.uz
Telegram: @portalislomuzadmin_bot
Ўзбекистон, Тошкент, 100185
Сўгалли ота кўчаси, 5-уй
