Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Агар қул қочса, унинг намози мақбул бўлмайди», деганлар (Муслим ривоят қилган).
Бошқа бир ҳадиси шарифда: «Қайси бир қул қочса, ундан зимма (ҳимоя) соқит бўлади», дейилган (Муслим риаояти).
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Уч тоифа одамнинг намозини Аллоҳ мақбул қилмайди ва уларнинг биронта ҳам яхшилиги осмонга кўтарилмайди: қочоқ қулнинг, то хўжайинларига қайтиб, қўлини уларнинг қўлларига қўймагунча, эрини норози қилган аёлнинг, то эри ундан рози бўлмагунича ва мастнинг, то ўзига келмгунича», деганлар.
Фузола ибн Убайд розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Уч тоифа одамдан сўралмайди: жамоатдан ажраб, имомига осийлик қилган кимса; хўжайинидан қочиб, осий ҳолида ўлган қул ёки чўри; эри узоқда бўлиб, дунёвий эҳтиёжини (озиқ-овқатини) таъминлаб қўйган бўлса-да, эридан яширинча ясан-тусан қилиб, ҳусни жамолини кўз-кўз қилиб юрадиган аёл», дедилар» (Ибн Ҳиббон ва Ҳоким риаояти).
«Гуноҳи кабиралар» китобидан