Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади:«Ўн бир аёл ўтириб ўз эрлари хабарларидан ҳеч нарсани беркитмасликка аҳду паймон қилишибди. Биринчи аёл:

Нисо сурасида келган ушбу ояти каримада кўп хотинли эрнинг хотинларига нисбатан қалбидаги муҳаббати ҳақида сўз кетмоқда. Кўп хотинли эр ҳеч қачон ҳамма хотинларига чин қалбдан бир хил муҳаббат қўя олмайди.

«Агар икковларининг оралари бузилишидан қўрқсангиз, эрнинг аҳлидан бир ҳакам, хотиннинг аҳлидан бир ҳакам ажратинг. Агар улар ислоҳни ирода қилсалар, Аллоҳ эр-хотиннинг орасини мувофиқлаштиради. Албатта, Аллоҳ билувчи ва хабардор Зотдир», деган (Нисо, 35).

Умар розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Қай бир эркак бир аёлга уйланса-ю, у (аёл)дан жиннилик, мараз, пес чиқса, унга қовушса, аёл тўлиқ маҳрга ҳақдордир. Уни эри беради, (аёлнинг) валийига жарима бўлур», деди».

«Мўминларга айтгин! Кўзларини тийсинлар ва фаржларини сақласинлар. Мана шу улар учун покроқдир. Албатта, Аллоҳ нима қилаётганларидан ўта хабардордир. Ва мўминаларга айтгин! Кўзларини тийсинлар ва фаржларини сақласинлар», деган (Нур, 30—31).

«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Албатта, Аллоҳ рашк қиладир. Мўмин ҳам рашк қилади. Аллоҳнинг рашки мўминнинг Аллоҳ ҳаром қилган нарсасини қилмоғидан келадир», дедилар».

«Ва у(аёл)ларнинг ҳудди зиммаларидаги бурч-ларига ўхшаш ҳақлари маъруф ила бор. Эркаклар улардан даражалидирлар», деган (Бақара, 228).

«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам аҳли-аёлига энг раҳимли киши эдилар. Ул зотнинг Мадийнанинг четида эмизилаётган ўғиллари бор эди. Унинг эмизикли отаси темирчи эди. Биз унинг олдига бориб турар эдик. Уй изхир тутунига тўлган бўлар эди. Бас, у зот уни ўпар ва ҳидлар эдилар».

Пайғамбар (с.а.в.) агар лаззат ва шаҳват йўлини хоҳлаганларида фақат бокира қизга уйланган бўлардилар. Аммо у зот Оишадан (р.а.) бошқа бокирага уйланмадилар ва ҳамма аёллари эрдан чиққан «туллар» эдилар, чунки никоҳлари Ислом душманлари айтадиганидек, лаззат ва шаҳват учун эмас, балки машҳур ғоя ва улуғ ҳукм учун бўлган.

Исломда қандай куёв танлаш бўлса, худди шундай равишда келин танлаш керак. Баъзи бир инсонлар келинни чиройига қараб, баъзилари мол­мулкига, кейингилари насл­насабига қараб ўлчашади. Лекин инсонларнинг ичида унинг хулқи ва динига қараб танлайдиганлар ҳам бор. Мана шу охирги танлаш усули Ислом чорлаган усулдир.

Дунёда ҳамма нарса жуфт-жуфт яратилган: ой ва қуёш, кеча ва кундуз, ер ва осмон, эркак ва аёл, мусбат ва манфий, иссиқ ва совуқ, гўзал ва хунук ва ҳоказо. Энг қизиғи, ана шу барча жуфтликлар ажралмасдир, бири бирини тўлдирувчидир.

Ато ибн Абу Робаҳдан ривоят қилинади: «Абу Ҳурайранинг Байтни тавоф қилиб юриб, «Фақат аҳли аёлдан ортганини садақа қилиш бор» деб нидо қилаётганини кўрдим».